Metoda PNF, czyli Proprioceptive Neuromuscular Facilitation to metoda, która powstała w latach 40. XX w. Jej twórcami byli dr Kabat i M. Knott. Wykorzystywana jest przede wszystkim w neurologii i ortopedii.
Polega ona na wykorzystywaniu zdrowych i silnych rejonów ciała w celu stymulacji i wzmocnienia części osłabionych, oraz na odtworzeniu prawidłowych wzorców ruchowych. Ma swoją filozowię i techniki:
P-PROPRICEPTYWNA – dotycząca stymulacji receptorów ciała,
N-NERWOWO-MIĘŚNIOWA – aktywizująca struktury nerwowo-mięśniowe,
F-FACILITACJA – ułatwianie, pomoc, torowanie.
Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją pacjenta, czyli jego zapotrzebowaniem. Siła mięśni, zakres ruchu – to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała i umożliwiająca optymalne odtworzenie funkcji motorycznych pacjenta przy wykorzystaniu receptorów jego ciała.
PNF patrzy na pacjenta i jego problem pod względem funkcjonalnym, a jej koncepcja jest związana z:
- pozytywnym nastawieniem do pacjenta,
- globalną obserwacją pacjenta,
- intensywnym planem ćwiczeń,
- częstą zmianą pozycji,
- uzyskaniem odpowiedzi na każdy bodziec.
